Czy wiesz

Dlatego tak istotne jest wprowadzenie systemu wsparcia zewnętrznego w postaci asystenta społecznego. Asystent pomoże w realizacji potrzeb, pasji, zainteresowań osoby z niepełnosprawnością, a tym samym odciąży najbliższych. Istota niepełnosprawności najczęściej wiąże się z zależnością od innych osób. Ważne jest, ze względów społecznych i ekonomicznych, by te potrzeby udawało się wspierać skutecznymi metodami, a taką funkcję pełnić ma właśnie asystent społeczny.

Polska, ratyfikując Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych, zobowiązała się dążyć do zapewnienia im godnego, możliwie niezależnego życia, poszanowania ich autonomii, ochrony przed dyskryminacją. Jedną z ważnych dróg do osiągnięcia tych celów jest właśnie, według standardów unijnych, zapewnienie osobom z niepełnosprawnością dostępu do usług asystenckich.

Idea asystencji w takim rozumieniu wywodzi się z ruchu Independent Living (Niezależne życie), który rozpoczął się w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat 60., mając na celu zapewnienie osobom z niepełnosprawnością wejście w społeczeństwo, otwarte w nim funkcjonowanie, decydowanie o sobie: o wyborze pracy, miejsca zamieszkania, stylu życia. Od wielu lat są to też rozwiązania przyjęte i promowane w krajach Unii Europejskiej. To nie urzędnik ma ustalać, co ma robić asystent, tylko sam beneficjent, zaś asystent może oferowany zakres obowiązków przyjąć albo nie.Asystentura osoby z niepełnosprawnościami wywodzi się wprost z prawa do niezależnego życia rozumianego jako prawo osób z niepełnosprawnościami do sprawowania kontroli nad własnym życiem i podejmowania wszelkich decyzji, które ich dotyczą. Niezależne życie nie musi przy tym oznaczać życia samemu i nie należy go interpretować jako zdolności do samodzielnego wykonywania codziennych czynności. Niezależność jako forma autonomii oznacza, że osoba z niepełnosprawnością nie jest poddana kontroli innych osób, które za nią dokonują wyborów i decydują o stylu jej życia.Asystencja osobista powinna także pozwalać na pełne włączenie osób z niepełnosprawnościami w życie lokalnej społeczności, w tym umożliwiać realizację podstawowych praw obywatelskich, takich jak prawo do edukacji, pracy, dostępu do dóbr kultury lub udziału w życiu publicznym. Ma to istotne znaczenie, bowiem do dnia dzisiejszego powszechnie uważa się, że osoby z niepełnosprawnościami nie są w stanie żyć samodzielnie wśród innych ludzi. Prowadzi to do przypadków porzucenia, uzależnienia od członków rodziny, instytucjonalizacji opieki, izolacji lub segregacji osób z niepełnosprawnościami. Tymczasem narzędziem umożliwiającym niezależne życie są usługi asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnościami.Jedna na sześć osób w Unii Europejskiej jest niepełnosprawna w stopniu od lekkiego do znacznego, co oznacza, że około 80 mln Europejczyków często nie ma możliwości pełnego uczestniczenia w życiu społecznym i gospodarczym z powodu barier związanych ze środowiskiem i z postawami ich otoczenia. Wskaźnik ubóstwa osób niepełnosprawnych jest o 70% wyższy od średniej, także z powodu ograniczonego dostępu do zatrudnienia. Ponad jedna trzecia osób w wieku powyżej 75 lat dotknięta jest niepełnosprawnością ograniczającą w pewnym stopniu ich możliwości, a w przypadku ponad 20 % ograniczenia te są znaczne. Ponadto liczba tych osób zwiększy się wraz ze starzeniem się społeczeństwa UE.Nadal wiele przeszkód uniemożliwia osobom niepełnosprawnym pełne korzystanie z praw podstawowych – w tym praw obywateli Unii – i ogranicza ich udział w życiu społecznym na równych z innymi prawach. Do praw tych należy prawo do swobodnego przemieszczania się, wyboru miejsca i stylu życia oraz pełnego dostępu do kultury, rekreacji i sportu. Na przykład osoba o stwierdzonej niepełnosprawności przeprowadzająca się do innego państwa UE może stracić dostęp do krajowych świadczeń, takich jak bezpłatne lub ulgowe korzystanie z komunikacji publicznej. (Za Europejska strategia w sprawie niepełnosprawności 2010-2020: Odnowione zobowiązanie do budowania Europy bez barier)

Na świecie ponad 500 mln. ludzi posiada różnego rodzaju dysfunkcje. Jeśli chodzi o liczbę ludności niepełnosprawnej w Polsce to najbardziej aktualne dane na ten temat pochodzą z Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 r. Wykazują one, że w badanym roku liczba osób niepełnosprawnych prawnie i biologicznie w Polsce wynosiła niemal 15 % ogółu ludności kraju. Niestety wraz z błyskawicznym rozwojem cywilizacyjnym liczba ta w drastyczny sposób wzrasta. Tak więc niepełnosprawność staje się udziałem coraz większej rzeszy ludzi, a co gorsze osoby niepełnosprawne to grupa najbardziej zagrożona marginalizacją i wykluczeniem społecznym, ze względu na wiele barier uniemożliwiających im właściwe funkcjonowanie w życiu publicznym.